Nużeniec ludzki – Demodex - morfologia Nużeniec ludzki – fizjologia Nużeniec ludzki – Demodex jako parazyt Nużyca – Demodecosis - choroba Terapia nużycy – leki syntetyczne Terapia nużycy – leki naturalne

Henryk S. Różański Demodex Nużeniec ludzki – Demodex folliculorum et Demodex brevis Nużyca - demodekoza Demodecosis Nużeniec jest organizmem cudzożywnym i pasożytniczym. Jego życie i rozwój są możliwe wyłącznie w żywym organizmie żywiciela (gospodarza). Żywiciel zapewnia nużeńcowi odpowiednią stałą wilgotność, stałą temperaturę i stały dopływ pokarmu. Nużeniec odżywia się wydzielinami gruczołów skórnych i przesączem osocza krwi, rozdrabia i pożera także nabłonki i komórki wydzielnicze gruczołów. Zakażenie nużeńcem zachodzi podczas bezpośrednich kontaktów (stykanie się ze skórą zakażoną) z osobą zarażoną lub zwierzęciem zarażonym, za pośrednictwem zakażonych ubrań, gąbek, szczotek do mycia ciała, ręczników, grzebieni, zakażonych przyborów kosmetycznych i kosmetyków (szminki, błyszczki, kremy, tusze do rzęs, tusze do powiek, pudry, gąbki do pudru, szczoteczki do rzęs i brwi, cienie do powiek, róże), za pośrednictwem koców i pościeli. Jaja mogą osiadać wraz z kurzem na skórę, szczególnie łatwo przywierają do skóry przetłuszczającej się i pokrytej kosmetykami. Jaja mogą więc być wzniecane wraz z kurzem przez wiatr i osiadać w oczach i na skórze. Kontakty z chorymi zwierzętami mogą powodować zakażenie nużeńcem zwierzęcym. Przypuszczam, że w Polsce nużyca, a także liczne inne roztocze szerzą się głównie za pośrednictwem używanych ubrań (sklepy z używaną odzieżą), wspólnego używania ubrań (wzajemne ich pożyczanie), za pośrednictwem zakażonej pościeli, brudnych koców, wspólnego używania ręczników (np. w zaniedbanych ośrodkach wczasowych, hotelach), wspólnego używania kosmetyków i przyborów kosmetycznych oraz przyborów do higieny ciała. Demodex brevis

Dokument chroniony prawami autorskimi

Krosno 2001-2009